Liefde en al zijn perikelen

Een veel besproken onderwerp en naar mijn bescheiden mening is dat ook heel logisch!. Sta je er voor open, wil je er voor open staan en wat als het je overvalt... Niet kunnen slapen, geen hap door je keel kunnen krijgen. Tjonge, wat doet het allemaal met ons. Gebroken harten en ook niet te vergeten wat als je het mist. Het lege koude bed, geen maatje om je heen, stilte in je huis. Zo erg misschien wel dat je zelfs de duivel als hij voor je deur zou staan, het hemd van zijn lijf zou rukken? Of misschien ben je blij dat je verlost bent en zijn voorgaande noden juist een geprezen zegen. Zo willen we nooit meer wat met liefde te maken hebben, ben je er volledig klaar mee en tja, dan slaat het weer toe. Een hopeloos verlangen naar... Dan pak je je kussen, maar het knuffelt niet terug, eet je uit pure frustratie je koelkast leeg zodat je weer een extra kwab om je taille kunt tellen en val je met dit besef weer huilend in slaap. Je schrijft je in op een datingsite en dan blijk je een date te hebben met een man die minstens 30 jaar ouder is. Zo hebben we er allemaal mee te maken of we dat nu willen of niet. Is de liefde stevig gefundeerd dan is er in mijn opinie niets mooier en niets zo kostbaar! Het vinden van de ware liefde is echter een moeizame zaak. Hieronder een aantal van mijn strubbelingen. Ze staan heerlijk door elkaar zodat u mag raden in welke fase ik zit. Dat houd ik lekker voor mezelf!

Het lot van de oude vrijster
De vrijheid lacht
maar de dag eindigt
waar stilte zwijgt
en het hart hunkert
de nacht verleidt
in een tomeloos dromen
tot vleselijke lusten
proeft bitterzoet in
vals verworven kussen
en hangt kuisheid in het hellevuur
wreed prikt de drietand
van de duivel
in haar heet geblakerd hart
grijpt berusting uit haar luister
en smijt hem smalend
in het graf
zij drinkt de nacht in overdaad
tot duister in de dag opgaat
en zij bewust van het gemis
zich afvraagt tot haar ergernis
als de duivel voor
haar deur zou staan
zou ze hem zijn hemd afrukken
of in vrede laten gaan?
/f.jwwb.nl%2Fpublic%2Fp%2Fr%2Fl%2Frenatespierdijk%2F4fahub%2F20139882_10207059913454958_8933687648348910926_n-1.jpg)
Stiekem
Ik weet niet of het mag
maar ik droom jou dichterbij
heel stiekem
wil ik jou
en hoop jij mij
ik weet niet of het mag
maar ik denk jou naast mij
in woorden en kleuren
hoe wij samen komen
zie ik jouw gezicht
alsof je bij me bent
ik weet niet of het mag
maar stilletjes
hoop ik dat jij
en ik
op een dag...
vooralsnog ben ik te laf
Nee, ik weet niet of het mag
/f.jwwb.nl%2Fpublic%2Fp%2Fr%2Fl%2Frenatespierdijk%2F9yh0p9%2Ftumblr_lladefnJpK1qgtebzo1_1280-1.jpg)
Als het hart zich verschuilt in zwijgen
Het regent tranen op mijn wangen
een doodgebloed verlangen
in stilte gekluisterd
van hoop ontluisterd
liefdeloze lege handen
hoor mij, zie mij, lief mij
maar het antwoord blijft alleen
het drupt in grote diepe plassen
waar mijn wens reeds weggewassen
diep gekoesterd in de aarde
zich verschuilt in eigen waarde
tot het wortelt in het duister
verzinkt in woordeloos gefluister
triest verstopt
schijnbaar veilig en onkwetsbaar
blijft mijn hart eeuwig onvindbaar
ik bedoel maar
het wordt hoog tijd...
Het masker af
Eindelijk mijn hart ligt open
Ik bloesem zelfs naar honingzoet
mijn nectar kun je nimmer kopen
maar geef ik het dan is het goed
in tere liefdevolle stromen
glijdt kwetsbaar op zijn zijde mee
durf ik mij zo ook te tonen
en voelt dat zelfs meer dan oké
ben ik vrij weer om te geven
heb geen angst meer te ontvangen
sta weer open in het leven
en kan weer hopen en verlangen
Mag het licht uit?
Laat duister het gemis verbergen
het kleurt lichter met de ogen dicht
mijn angst in samenzijn geboren
rouwt veilig eenzaam buiten zicht
gooit zijn waarheid naakt op tafel
enkel op zichzelf gericht
dus...
mag het licht uit?
cupido zijn pijl is al versleten
de duivel staat reeds
in zijn hempie voor de deur
rest mij slechts de wrange keuze
ga ik voor water of likeur?
uit water wordt geen
slappe lach geboren
en zwijgen noten in mijn lied
dan is alles weer verloren
ben ik verder terug dan niets
dus...
mag het licht uit?
Laat mij in mijn roze wolken
geloven met mijn ogen dicht
dat ergens in de toekomst
toch nog echte liefde ligt
brand dus zelfs geen kaarsje
maar...
laat het licht uit!
Het is niet wat het lijkt
Laat me met rust
kom vooral niet te dichtbij
waag het niet
jouw lippen op de mijne
waarin ziel en zaligheid verdwijnen
mijn dove leugen van respijt
brengt mij valse veiligheid
het is niet wat het lijkt
hoe harder ik schreeuw
of tegen je vecht
hoe meer ik hoop dat
jij het weerlegt
jouw kracht veel sterker is
dan die van mij
het is niet wat het lijkt
mijn hart wil, maar angst
schiet mijn gevoel voorbij
zet mijn wil terstond langszij
Nee, het is niet wat het lijkt
ik vecht, maar faal
vermoord mijn hart fataal
want achter mijn
schreeuwende facade
fluister ik heel stil in tranen
doorzie mijn woorden
breek mijn schild
al lijkt dit ongewild...
De droom als veilig surrogaat
Je spookt in mijn verlangen
vult mijn hart fataal
een ongrijpbare passie
in een vreemde taal
wil ik de woorden
niet begrijpen
ben ik bang voor
mijn gevoel
zolang ik geen gehoor geef
krijgt de gedachte slechts een stoel
draagt mijn
liefde vleugelen
komt steeds wat dichterbij
verscholen door
onzekerheid
steeds verder van
de werkelijkheid
tol jij eindeloos
door mij met mij
tot het duizelt
mijn weerstand
eens vergruizeld
Mocht ik je ooit vinden
Als ik bang ben
mag ik bij je schuilen
tot het lichter wordt?
en ik jouw baken zijn
als stormen wild
over jou worden uitgestort?
als ik tranen heb
hoef ik ze dan niet te drogen
maar mag ik ze laten gaan?
durf jij op mij te leunen
als ook jij in
waterlanders komt te staan?
als mijn liefde
jou teveel wordt
wil je dan eerlijk zijn?
zal ik jou dat ook vertellen
ook al doet dat
ons veel pijn
als ik boos ben
en jij ook
kunnen we dat dan ook echt zijn?
mag ik mij zijn
en jij jij
als wij samen zijn?
Als liefde slechts knipoogt
Als het zoete licht
in een schaduw
over mij valt
zoals liefde mij wenkt
en lachend
weer gedag zwaait
verduistert de maan
als ik haar aanroep
slechts de wind
fluistert lieflijk
heb geduld
de wolken
tonen hun onmin
blijven halsstarrig
voor haar staan
en ik maar wachten
op die volle maan...
als voeten verankerd
staan in ongeloof
handen gewassen
zijn in wantrouwen
verschuilt zij haar
glans in onvermogen
maar ik smeek je
schijn ten volle
of niet
scheep mij niet af
met slechts een knipoog
en leer mij weer
opnieuw vertrouwen
Galgebroed
Vervaarlijk lieflijk fluisteren zij tussen mijn oren
hangen mijn verlangens hoog in vaan
dat geluk voor mij toch niet zal gloren
en wakkeren vals mijn onmin aan
zij gruwen niet mijn onbehagen
graven dieper in mijn kinderziel
tot ik stampvoetend buiten zinnen
net als toen…ik moet, ik zal, ik wil
en drift tranend in onbegrip
zich door ontluistering zelf op laat hangen
en zij lachen zich een ongeluk
boetseren kreukels in vertrouwen
spuwen gal in teer geluk
bang dat ik iets moois zal bouwen
maken zij het liever stuk
maar gij duivels galgebroed
ik doop u in mijn smeulend hart
vol liefde zal het u verteren
een listig plan dat hier wel past
Hart in depressie
Ik gruw de schijn
wat alles mooier doet lijken
dan het grauw dat gram
haalt in de duisternis
nimmer kan ik dit ontwijken
de waarheid is slechts wat het is
dus bespaar me uw medelijden
die mij verder in de afgrond graaft
gooi geen parels
die ik nooit kan dragen
het wakkert het verlangen
dat steeds harder knaagt
graaf ik mij onder
verstopt voor verlangens
gewassen door tranen
zij maken mij doof
het lot is mijn harnas
het enige waar ik nog echt in geloof
Verterend vuur
trek die godvergeten hemel neer
ik zing jankend de zon naar de zee
deze verdampt sneller dan je denkt
Oh ja hoor ik ben er weer
geknield in een zielverzengend vuur
waar ratio geen voet in kent
gooi dat glas weer tot de rand
laat me verdrinken in de hartstocht
want verstand verzuipt hier aan de promilagekant
ach, de gek dolt met dwazen
vult te vele glazen
en glipt onredelijk door mazen
maar het hart gilt mijn bloed
vervaarlijk door mijn aderen
en pompt hardnekkig jou in mijn gemoed
vervaarlijk mag de hemel exploderen
beuk de splinters uit mijn deur
maar tot die tijd....
laat waanzin maar floreren
Als in een droom
Zout druppelt
zinnestrelend op
mijn tong
jouw naakte borst
met wat verdwaalde haren
parelen kussen
op mijn wang
loom siddert warmte
genoegzaam
door ons samenspel
doch zwaar ontwaakt
mijn brandend lichaam
dromen gaan
altijd te snel
voorbij
In vertrouwen
Plagend dralend
neem je spelend
doch bevelend
mijn stille lusten
die ooit berusten
in de liefde
die mij griefde
Jij kust
en sust
ik berust
dwalend
en aarzelend
uitgekropen
ga ik open
Mijn huid
op de jouwe
vol vertrouwen
verschuilt verleden
in heden
en verzandt
in jouw hand
Zoet met een bitter randje
Hoe zeer ik mij verdrinken laat
in zoete lieve woordjes
mijn ziel in hoge sferen raakt
en danst op dunne koordjes
ik laaf me in de hartstocht
voed mij in romantiek
maar grieft het mij tot traanvocht
schuw ik het bittere randje niet
slechts de doorn
Een geest uit het heden
narrig spokend in mijn hoofd
gewist de schimmen van verleden
voor de toekomst wordt beloofd
“Zie hier de liefde passioneel
gelijk een tere roos”
Hij pakte de doorn van de steel
en gaf hem mij zo klakkeloos
“Dit is wat ik bieden kan
de bloem die krijg je niet
al doet het pijn maak er wat van”
De roos vervaagde in het niets
De doorn in mijn palm geklemd
een kleine plek van rood
druppelt langzaam ongeremd
en valt dan stilaan dood
Is dit de liefde die ik zoek
geen knuffel lief of fijn?
slechts bittersmaken is de vloek
Zo moet het toch niet zijn?
Ik open ferm mijn zere hand
en laat hem vallen in het gras
Als dit wordt mijn beloofde land
dan laat ik het voor wat het was
Speciaal
Soms vlindert iemand in de maten
herschikkend op mijn bladmuziek
laat mijn hart net even anders zingen
dwarrelt speels door mijn ritmiek
dwingt mij niet in valse noten
trommelt wat en laat mij vrij
gekeken met vier ogen
dat is een echte vriend voor mij