De Tijd tikt...

We leven in een wereld van tijd, maar wat is tijd eigenlijk en wat doet het met ons? Tijd verteld ons dat we moeten opstaan, dat het tijd is voor bepaalde zaken. Lang geleden stond je op als het daglicht je ogen bescheen. Degene die de tijd heeft uitgevonden. Nee, ik moet die man niet! Het brengt ons tot haasten en vliegen en zelfs een vorm van slavernij! Wordt je midden in een mooie droom wreed gewekt door een irritante schrille wektoon. Het is tijd mijn beste of je nu zin hebt of niet. Plicht roept.....in tijd! Natuurlijk besef ik ook het gemak, want wat als niets in tijd zou kunnen worden uitgedrukt. Dan wordt het wachten tot er een trein of een vliegtuig gaat. Die gaat pas als hij dat wenst of nodig vindt. Stel nu dat dit orde van de dag zou zijn. Niets is er geregeld, dus wachten is een heel normale zaak. Zouden we dan niet een stuk minder stress ervaren? Of wordt u al gek bij het idee dat niets geregeld is? Tijd...Je kunt er boeken over volschrijven. Dat doe ik dus lekker niet. Daar heb ik geen TIJD voor :-) Wel heb ik een aantal gedichten hieronder met mijn beslommeringen rondom tijd. Enfin, leest u maar...
Tijd tikt door...
Tijd vangt tikken van
de ruimte tussen mijn woorden
loos en nietszeggend
geen zin kan de leegte vertellen
waar geen letters staan
de punt aan het einde van de zin
die steeds vervaagt
mijn pad volgt vergane stappen
die toen ook al niets vonden
waar kiezels wel rolden
maar nooit het spoor verlieten
stof waait op, maar
laat zich zwaar weer vallen
de tijd liegt geen
godvergeten herinnering
die zwaar op de maag drukt
en uitgespuugd nog
altijd op de aarde ligt
de dageraard zal de
nacht niet vergeten
maar als het licht
voorgoed gedoofd is
kan de klok mijn stappen
nooit meer terugtikken
zal er hooguit nog een
stofje van mij dwarrelen
waar iemand zijn zware voet op zet
tijd vangt geen leegte
maar tikt gewoon voorbij
het is niet de honger naar
de vulling die ik vrees
wel de tijd die snel verschiet
Vergeefs
als tijd voorbij is
tikken woorden dan terug
grijpt het leven
zinloos naar de klepel
welke het toch niet vinden kan
blijkt alles nutteloos voor niets
als tijd voorbij is
als tijd voorbij is
verwijten dromen ons de haast
vreet liefde aan de ziel
waar wij hebben verzaakt
lachen centen duivels ons
met de klepel om de oren slaand
als tijd voorbij is

Geen zandloper meer
de klok tikte zandkorrels
weg uit de zandloper
verhalen stilletjes vervlogen
als flarden
uit een haastige wind
het kroop waar het gaan kon
maar was het genoeg
geen korrel zand zal teruggepakt
hetzelfde verhaal weer vertellen
verzand en verwaaid heeft het
geen betekenis meer
nee, ik vul hem niet opnieuw
en laat de tijd mijn stappen
niet meer tellen
ik spreid mijn vingers
en woel door het zand
het glipt door mijn handen
in oneindige hoeveelheid
steeds opnieuw
koesterende ogenblikken
Ik draag geen tijd
ik heb niets met tijd
hij kan me niet bekoren
ik draag hem zelfs geeneens
toch blijft hij me steeds storen
je kunt vragen naar toen
of ergens lang geleden
het uur het jaar de dag
ben ik al vergeten
ik herbeleef de beelden
koester woorden in mijn hart
het leven mag mij strelen
maar pint mij nergens vast
Op zijn dooie gemak
Tik tak tik tak
klinkt de klok op zijn gemak
terwijl ik daar in zak en as...
mijn schoenen aan
grijp tas en jas
nog snel even een broodje gris
een sjaal want het is nogal fris
voor koffie is er echt geen tijd
vlug nu
Shit! mijn sleutels kwijt
ik vind ze naast de kattenbak
nog net niet in de vieze k..
de deur dicht
sjees ik op de fiets
het barrel kostte bijna niets
dus heb hem hup ongegeneerd
het fietsenrek in gejongleerd
glip net op tijd nog in de trein
de dag mag weer begonnen zijn
en tik tak tik tak
gaat hij nog steeds op zijn gemak
Pff!