De Tijd tikt...

We leven in een wereld van tijd, maar wat is tijd eigenlijk en wat doet het met ons? Tijd verteld ons dat we moeten opstaan, dat het tijd is voor bepaalde zaken. Lang geleden stond je op als het daglicht je ogen bescheen. Degene die de tijd heeft uitgevonden. Nee, ik moet die man niet! Het brengt ons tot haasten en vliegen en zelfs een vorm van slavernij! Wordt je midden in een mooie droom wreed gewekt door een irritante schrille wektoon. Het is tijd mijn beste of je nu zin hebt of niet. Plicht roept.....in tijd! Natuurlijk besef ik ook het gemak, want wat als niets in tijd zou kunnen worden uitgedrukt. Dan wordt het wachten tot er een trein of een vliegtuig gaat. Die gaat pas als hij dat wenst of nodig vindt. Stel nu dat dit orde van de dag zou zijn. Niets is er geregeld, dus wachten is een heel normale zaak. Zouden we dan niet een stuk minder stress ervaren? Of wordt u al gek bij het idee dat niets geregeld is? Tijd...Je kunt er boeken over volschrijven. Dat doe ik dus lekker niet. Daar heb ik geen TIJD voor :-) Wel heb ik een aantal gedichten hieronder met mijn beslommeringen rondom tijd. Enfin, leest u maar...

Tijd tikt door...

Tijd vangt tikken van 
de ruimte tussen mijn woorden
loos en nietszeggend
geen zin kan de leegte vertellen
waar geen letters staan
de punt aan het einde van de zin
die steeds vervaagt

mijn pad volgt vergane stappen
die toen ook al niets vonden
waar kiezels wel rolden
maar nooit het spoor verlieten

stof waait op, maar 
laat zich zwaar weer vallen
de tijd liegt geen
godvergeten herinnering
die zwaar op de maag drukt
en uitgespuugd nog 
altijd op de aarde ligt

de dageraard zal de 
nacht niet vergeten
maar als het licht 
voorgoed gedoofd is
kan de klok mijn stappen 
nooit meer terugtikken
zal er hooguit nog een 
stofje van mij dwarrelen
waar iemand zijn zware voet op zet

tijd vangt geen leegte 
maar tikt gewoon voorbij
het is niet de honger naar 
de vulling die ik vrees
wel de tijd die snel verschiet

Vergeefs

als tijd voorbij is
tikken woorden dan terug
grijpt het leven 
zinloos naar de klepel
welke het toch niet vinden kan
blijkt alles nutteloos voor niets
als tijd voorbij is

als tijd voorbij is
verwijten dromen ons de haast
vreet liefde aan de ziel
waar wij hebben verzaakt
lachen centen duivels ons 
met de klepel om de oren slaand
als tijd voorbij is