Taal - gezongen, gesproken en gezwegen

Een belangrijke brandstof om te kunnen functioneren is voor mij het schrijven. Voor mij is dit net zo essentieel als water en brood. Ik orden mijn gedachten en gevoelens door ze te schrijven. Het geeft uiteindelijk lucht. Opgeschreven wil nog niet zeggen dat het weg is, maar voor een groot deel ben ik het dan wel kwijt. Zo werkt dat voor mij. Dus wees gerust als u een somber of zwartgallig gedicht leest. Die bui is dan al voor meer dan de helft vertrokken. Zo nu en dan komt er een lied uit mijn pen. In de regel zijn mijn songs ondersteund met eigen gitaarspel, maar ik heb inmiddels ook al een aantal nummers klaar liggen op bestaande muziek. Weer eens wat anders en persoonlijk vind ik het een verademing de gitaar ook eens aan de kant te kunnen laten staan. Het zal nog wel een jaartje duren voor dit ook op cd staat. Nog even geduld dus. Taal, een geweldig instrument om je uit te drukken. Of dit nu gezongen, gesproken of soms zelfs gezwegen is. Gezwegen? Jazeker, de ijzige stilte of de blik die spreken nalaat. U kent ze vast wel. Snijdend, tergend en soms zo frustrerend. De smalende lach die ook boekdelen spreekt. De man aan de kant van de dansvloer die met zijn ogen lonkt. Grappig he, zwijgend spreken. Hieronder een aantal gedichten met betrekking tot taal.

Niet te rijmen

Beef je adem
stik niet in bedrog
kromme woorden
achteruit de strot
ze bleven geeneens hangen

Wrikt wroeging
in nachtelijk duren?
of schoont geheugen
selectief op
de waarheid spreekt niet

ligt grof gebroken
in onreine woorden
geen rijm
komt daar meer aan te pas

Ontleden

Het beeft niet meer
een bang verleden
het hapert niet meer
terug in tijd
wat geweest is
is ontleden
er wordt geen woord
meer voor gebruikt

de pen is leeg
etui gesloten
het blad beschreven
dit boek is uit
het is goed zo
in het heden
andere woorden
een nieuw geluid

Geheel ontbloot

Naakt op tafel stil gelezen
aangestaard of weggekeken
uitgeplozen in detail
geen woord klaagt nood
geen punt komt ten val

Het ligt er enkel te plezieren
voor wie het wil
en anders niet
mijn ziel mijn schaamte
en mijn noden
ontbloot gebundeld
voor uw gerief! Dit hoereren
betaalt echter niet

Nachtelijke bevalling

Als het slapen verzaakt
en het dromen waakt
komen de woorden
sluipend en gnuivend
zij moeten geboren
en laten zich horen

Ogen op stokjes maar niet moe te krijgen
de drang, het verlangen, het grijnst en het zucht
het grauwt en het snauwt
het is lief en het kust
en het pakt er je hand
neemt je mee in akkoorden
laat je voelen en weten
zijn passie beleven

Tot het klaar en geschreven
je rust heeft gegeven
iedereen mag het horen
Het lied is geboren!

De kunst van taal

Taal groeit in nood
als woorden rijpen
in verdriet
Als zinnen zwijgen
in hun onbegrip
en het verhaal
verlossing zoekt

Het geeft wat lucht
te weten dat de wanhoop
uit het duister kruipt
zijn punten in het
daglicht zet

Nu is het wachten
tot ze zijn vervaagd
en een komma hen
meester heeft gemaakt

Wie schrijft die blijft

Mijn pen streelt het leven op papier
en daar waar het haperde
leest men zonder erg door
tussen de zinnen
verborgen teksten
ongeschreven
door een enkeling gelezen
als een drenkeling
verdwaalt op het strand
in een soort van niemandsland

en lijkt het te rijmen
waar de duisternis
het licht niet kon verdragen
verdrinken de punten
waar geen eind erin kon slagen
dan snap je waarom
mijn dichten nimmer stopt
daar het op papier
toch allemaal steeds klopt

Dichtwerk

Mijn pen hapert, stokt op
elk zuchtje van onvolkomenheid
wat ik met weerbarstige vlagen
van onwrikbare spijt
onzichtbaar uit mijn leven zou willen dragen

dan is het onuitwisbare
een tergend zware beproeving
alsof je je langzaam ontkleed
totdat gelouterd in berusting
je aan starende ogen overgeeft

zwaar drukt oostindische inkt
zijn sporen dapper op papier
als het werk dan is geboren
ligt er een overwinning

straks begin ik weer van voren

De wind vertelt

Mijn woorden mogen gaan met de wind
ballast drijft weg in volle maat
komt aan waar het een luisteren vindt
zodat het niet verloren gaat

Vrij waart mijn liefde over velden en paden
reikend, ontfermend, maar laat ook gaan
zonder dwang ontkiemt het alle zaden
wie wil, wie kan zal hem verstaan

Zalvende inkt

Inkt schrijft snel
het opgedroogde verleden
in moe geworden strijd
het zicht terug
verzwaart de ogen
het heden bevrijdend
van laatste resten verwijt
geen woord zwijgt
zinnen zalven wonden
in alle eerlijkheid

Rijkdom van een dichter

Smeulend in geestdriftig vuur
rijpen gedachten tot creaties
heel chaotisch soms in structuur
in woord soms ook muzieknotaties

Geboren uit een simpele gedachte
of het zien van werelds schoon
alsof het daar steeds op je wachtte
smachtend naar een eerbetoon

als in een droom geschreven
geblokkeerd voor buitenwacht
vloeit een gedicht tot leven
Rijkdom komt soms onverwacht!

Het onbesprokene

De blik die aangeeft niet verder te willen spreken
en een beklemmende ondertoon achterlaat
een ijzige mist die in stilte je woorden doet afbreken
en gevoelloos om de oren slaat

Vernietigend snijden ongesproken woorden
in je ziel en geven geen houvast
wat gevoelens in afwijzing hoorden
wordt door ratio in twijfel gebracht

Humbug

Gelispel met dubbele woorden
waarvan de clou je echt vergaat
gezever om maar niet te zeggen...
waar het werkelijk om gaat

gedraai, gedwarrel en gemompel
gezwam vooral ook uit het niets
een spelletje om naar te raden
en waar iedereen verliest

In alle eerlijkheid

Twijfel beeft verzwaarde letters
in een bang verworden boek.
vraagt om rede die gebrekkig
kruipt vanuit een hoek.

maar toch

in eerlijkheid geschreven
recht vanuit het hart
komen woorden licht tot leven
wordt in zekerheid verrast.

Sisseltongen

Jij wrikt mij in onbehagen
je valse lach die in waarheid breekt
je sisseltongt in alle lagen
koelbloedig serpent dat lasterlijk spreekt

kronkel niet langer in verraad
maar spuug je gif eens recht vooruit
ik heb liever dat je openlijk braakt
dan dat ik steeds op leugens stuit

Ach gos

Zo het dondert in uw spreken
geruisloos vliegt
het mij voorbij
getoornd de woede
vlammend uit
uw ogen sprekend
ik voel slechts medelij

doof uw zwaar verhitte brein
voor het plotseling ontbrandt
het zal mij eender zijn
dat weet u onderhand
vriendelijk groet ik
met een lieve lach
morgen weer een nieuwe dag